Ja i Decoupage .

Osoby ,  które znają się na decoupage a są to w przeważającej mierze kobietki doskonale wiedzą , że technika ta wymaga dużo cierpliwości , skupienia i veny twórczej. Kiedyś przy pewnej szkatułce nic mi nie wychodziło ale uparłam się i robiłam dalej ... dwa razy ją moczyłam , skrobałam aż powiedziałam sobie ... dość i odstawiłam .  Po trzech tygodniach wróciłam do niej .. obejrzałam i wiedziałam  jak ma wyglądać ,więc pisząc o venie twórczej wcale nie przesadzam . Na siłę nic nie wychodzi . Biorąc się do pracy najpierw przedmiot tapuje gąbką  lub maluje jasną akrylową farbą  następnie musi  wyschnąć - trzeba czekać , przyklejamy serwetkę - musi wyschnąć , nakładamy masę strukturalną - musi wyschnąć , malujemy, cieniujemy , lakierujemy , nakładamy crackle do spękań ... wszystko musi dobrze wyschnąć - trzeba czekać . Nic nie robi się  szybko  takie jest decoupage chyba , że mamy kilka prac i robimy je na zmianę .   Staram się .  aby chociaż  co tydzień powstała nowa rzecz co przy obowiązkach domowych i w moim przypadku ,  opiece nad chorym synem wcale nie jest łatwo  pogodzić . Gdy mam w planie napisać kolejny post robię  dużo zdjęć przedmiotu  , wybieram te jakościowo najlepsze , aranżuję , opisuję i zamieszczam na blogu. Pracuję więc nocami a prace wychodzą różnie raz lepiej raz gorzej ale co tam .... najważniejsze jest to , że poświęcam się swojej pasji czyli decoupage . Zdaję sobie sprawę , że jest mnóstwo osób  bardziej uzdolnionych plastycznie a ich prace to prawdziwe cudeńka ale dla mnie decoupage to coś więcej ... to sposób na życie - sposób na chwile bycia ze sobą , ciszy i spokoju a przede wszystkim krótkie  chwile wolne od kłopotów , trosk  życia codziennego i  zapomnienia . Na koniec dowcip.

Co to dla mężczyzny gra wstępna ?        

                                       Pół godziny błagania .